Değişmeyen

Küfür ediyor, birbirlerine insan içinde ağza alınmayacak şeyler söylüyorlar. Günleri ve geceleri, yıllar öncesinde şekillenmiş ve yıllar içerisinde kemikleşmiş bir rutinde, insana huzur veren bir tanıdıklık içinde geçiyor. Sahip olduğu andan daha fazlasını aramayan,  başka bir yerde, başka bir anda olmak istemeyen huzurlu bir tembellik sarıyor her şeyi. Dışarıda dünya kıvranıp kaynaşıyor, durmadan değişmeye devam ediyor. Burası ise hep aynı. Durmadan kendinden kaçan evrende, küçücük bile denemeyecek bir noktada sabitliğin tadına varmak. Çok az insana nasip olan bu duyguya büyük bir farkındalıkla bağlıyım. Yaz gecesinin mahcup sessizliği kadar tanıdık, ilk kez gülümseyen bir çocuk kadar içten ve kendiliğinden, hayatta kim olduğunuzu, ne yaptığınızı umursamadan sizi eskilerden kalan bir tatlı bir alışkanlıkla seven insanlar yanında yöresinde birkaç gün geçirmek bile insana iyi geliyor. Gücüne güç katıyor. Tekrar kaynaşan ve kaynayan dünyaya dönmeden önce.